Από την Ελένη Χάρου-Κορωναίου
Ένα πολύ γοητευτικό παραμύθι λέει
ότι κάποτε τα Κύθηρα ήταν ενωμένα με την απέναντι στεριά της Λακωνικής και σε
μια φοβερή γεωλογική αναστάτωση αποκοπήκανε και έγιναν νησί. Με την αποκοπή
αυτή αποχωρίστηκαν και δύο αγαπημένες οικογένειες. Η οικογένεια που έμεινε στη
Λακωνία είχε ένα πανέμορφο αγόρι. Η οικογένεια που βρέθηκε πάνω στα Κύθηρα είχε
ένα πανέμορφο κοριτσάκι που το φώναζαν Μελίνδα. Με θλίψη οι δύο οικογένειες
έβλεπαν τη θάλασσα που τους χώριζε. Σιγά σιγά οι διηγήσεις της οικογένειας που
ζούσε στην ξηρά, φούντωσαν τον έρωτα του αγοριού για την κόρη των Κυθήρων, ώστε
έβαλε σκοπό, να βρει τρόπο να διαπλεύσει το στενό, για να πάει να την
συναντήσει. Ο νεαρός έκανε ένα αυτοσχέδιο πλεούμενο, με το οποίο κατόρθωσε να
φτάσει στη γή των Κυθήρων με συντροφιά τις νύμφες της θάλασσας που χόρευαν και
τραγουδούσαν γύρω του. Όταν πάτησε στα Κύθηρα, αφού περιπλανήθηκε μέσα σε δάση
από μυρτιές, κλήματα, γιασεμιά, οπωροφόρα δέντρα και τρεχούμενα νερά, βρήκε την
κόρη των ονείρων του, τη Μελίνδα και την παντρεύτηκε. Έτσι ο νεαρός έγινε ο
πρώτος ναύτης και η κινητήριος δύναμις που γέννησε τη ναυτική τέχνη ήταν ο
έρωτας για τη Μελίνδα, την πανέμορφη κόρη των Κυθήρων.......
 |
Μελίνδα, η κόρη των Κυθήρων
|
 |
Η σχεδία του πρώτου ναύτη
αραγμένη στα Κύθηρα
|
