Ένας ομογενής μήνυσε την
κυβέρνηση της Αυστραλίας την οποία θεωρεί υπεύθυνη γιατί προσβλήθηκε από
μεσοθηλίωμα.
Ο Χρήστος Γεωργίου υποστηρίζει
ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση, αν και γνώριζε τους κινδύνους που εμπεριέχει η
έκθεση σε αμίαντο, εντούτοις δεν έλαβε έγκαιρα μέτρα για να προστατεύσει το
κοινό, αλλά και να απαγορεύσει τη χρήση του συγκεκριμένου προϊόντος.
Την υπόθεση του κ. Γεωργίου έχει
αναλάβει η ομογενής δικηγόρος, Θεοδώρα Αχίλα, η οποία υποστηρίζει ότι υπάρχουν
έγγραφα που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση γνώρισε έγκαιρα πόσο επικίνδυνος είναι
ο αμίαντος αλλά επέτρεπε να χρησιμοποιείται σε κατοικίες.
Η κ. Αχίλα έχει αναλάβει πολλές
υποθέσεις θυμάτων του αμίαντου.
Ανάμεσά τους είναι και ομογενείς,
κάποιοι από τους οποίους πέθαναν καθώς όλες οι σχετιζόμενες με τον αμίαντο
ασθένειες είναι πολύ σοβαρές και ως ένα βαθμό ανίατες αν και από τη χρονική
στιγμή της έκθεσης σε επιβαρυμένο περιβάλλον ινών αμιάντου μέχρι την εκδήλωση
των ασθενειών, μεσολαβεί ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (από 20 έως 40
χρόνια).
Η περίπτωση του κ. Γεωργίου
παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί αν δικαιωθεί από τη Δικαιοσύνη αναμένεται
να ακολουθήσουν και άλλες δικαστικές διεκδικήσεις από την ομοσπονδιακή
κυβέρνηση της Αυστραλίας.
Υπενθυμίζεται ότι η έκθεση σε
αμίαντο μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση προβλημάτων υγείας για όσους
εκτίθενται στις ίνες του αμίαντου που υπάρχουν στον αέρα και οι οποίες μπορεί
να εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω του αναπνευστικού και του πεπτικού
συστήματος. Μέσω του δέρματος δεν γίνεται απορρόφηση. Σε ιδιαίτερες περιπτώσεις
και σε εκτενή έκθεση σε επιβαρυμένο περιβάλλον διείσδυση ινών αμιάντου μπορεί
να οδηγήσει σε τοπική εναπόθεσή τους κάτω από το δέρμα. Το ανθρώπινο σώμα
μπορεί να αποβάλλει τις περισσότερες από τις μεγαλύτερες εισπνεύσιμες ίνες γιατί
η αναπνευστική οδός είναι εφοδιασμένη με μηχανισμό άμυνας που απομακρύνει και
καταστρέφει τις ίνες που έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 3 χιλιοστά, ενώ επίσης
μπορεί να αποβάλλει με φυσικό τρόπο τις ίνες που πιθανόν να ληφθούν με την
τροφή και το νερό.
Οι μικροσκοπικές ίνες αμιάντου,
όμως, με διάμετρο μικρότερη από 3 χιλιοστά και μήκος πάνω από 5 χιλιοστά
μπορούν να εισέλθουν στους πνεύμονες. Αυτές οι ίνες αμιάντου αν φθάσουν στις
πνευμονικές κυψελίδες δεν μπορούν να μεταβολιστούν και είναι σχεδόν αδύνατον να
αποβληθούν. Παραμένουν εκεί και δρουν ως φλεγμονώδη στοιχεία διά βίου,
προκαλώντας έτσι μόνιμη εστία φλεγμονής. Σημαντικό ρόλο επίσης παίζει το είδος
των ινών αμίαντου όσον αφορά την διεισδυτικότητα τους στους πνεύμονες. Οι ίνες
των αμφιβολιτών (κροκιδόλιθος και αμοσίτης) έχουν μεγαλύτερη διεισδυτικότητα
από τις ίνες του χρυσότιλου και γι' αυτό θεωρούνται πιο επικίνδυνοι από τον
χρυσότιλο.
Σήμερα που οι γνώσεις μας για τις
ασθένειες που σχετίζονται με τον αμίαντο είναι αρκετά προχωρημένες, παρά τις
όποιες αντιπαραθέσεις, μπορούμε να θεωρήσουμε τρεις βασικές αρχές που
συνδέονται με τις ασθένειες αυτές:
ι) Η εισπνοή ινών αμιάντου για
κάποια χρονική περίοδο (είτε μέσω συνεχούς έκθεσης είτε μέσω επαναλαμβανόμενων
εκθέσεων), έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση ασθενειών.
ιι) Από τη χρονική στιγμή της
έκθεσης σε επιβαρυμένο περιβάλλον ινών αμιάντου μέχρι την εκδήλωση των
ασθενειών, μεσολαβεί ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (από 20 έως 40 χρόνια)
που ονομάζεται 'λανθάνουσα περίοδος'.
ιιι) Όλες οι σχετιζόμενες με τον
αμίαντο ασθένειες είναι πολύ σοβαρές και ως ένα βαθμό ανίατες. Για τον λόγο
αυτό αποκτά πολύ μεγάλη σημασία η πρόληψη κατά την διάρκεια της έκθεσης ώστε ν'
αποτραπεί η πιθανή εκδήλωση των ασθενειών αυτών.
Οι ασθένειες που αποδίδονται στην
έκθεση ινών αμιάντου είναι οι ακόλουθες:
1. Η αμιάντωση
2. Ο καρκίνος των πνευμόνων
3. Το μεσοθηλίωμα
4. Άλλες ασθένειες
Η εξέλιξη των νόσων γίνεται
σταδιακά και συχνά μπορεί να οδηγήσει έμμεσα και στο θάνατο λόγω της ευπάθειας
του ατόμου σε πνευμονικές λοιμώξεις ή σε ανακοπή της καρδιάς λόγω
δυσλειτουργίας του αναπνευστικού συστήματος.
πηγή: neoskosmos.com
