Υπήρξαν
κάποιοι άνθρωποι που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα νησιά μας. Ένας
από αυτού, ο Ρώσος Ναύαρχος Νικόλαος Φιλοσοφώφ, τον οποίο τώρα θυμάται ο Δήμος
Κυθήρων.
Όπως
ενημερώνει επίσημα ο Δήμαρχος Στράτος Χαρχαλακης, το Πολεμικό μας Ναυτικό
δέχθηκε να είναι επίσημος εταίρος στην πρότασή για τιμητική εκδήλωση για το
Ναύαρχο Φιλοσοφώφ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Έτους Ελλάδας – Ρωσίας 2016!
«Τα
Κύθηρα οφείλουν στο Ναύαρχο Νικόλαο Φιλοσοφώφ τη διάσωση ενός μεγάλου μέρους
του Ιστορικού τους Αρχείου.
Η
45μελής Μπάντα του Πολεμικού μας Ναυτικού, που στις 31/07/2015 μάγεψε το κοινό
του νησιού μας με την εξαίρετη συναυλία της υπό το φως της Πανσελήνου, θα
βρίσκεται ξανά μαζί μας το καλοκαίρι του 2016!
Ευχαριστώ
θερμά τον Αρχηγό ΓΕΝ Αντιναύαρχο κ. Γεώργιο Γιακουμάκη ΠΝ και τον Μαέστρο μας,
τον Αρχιμουσικό του ΠΝ Πλωτάρχη κ. Γεώργιο Τσιλιμπάρη ΠΝ για την άκρως
ειλικρινή και εποικοδομητική μας συνεργασία!»
Ποιος ήταν ο
μυστηριώδης Ρώσος ναύαρχος που παράτησε την καριέρα του για να γίνει
φαροφύλακας στην Ελαφόνησο και τα Αντικύθηρα
Τον
Φεβρουάριο του 1908 το υπερωκεάνειο «Ιμπερατρίτσε» συνετρίβη σε ξέρες κοντά στο
Ελαφονήσι της Κρήτης. Βοήθεια στη ναυτική τραγωδία προσέφερε το ρώσικο
καταδρομικό «Χιβίντις», που έσπευσε από τα Χανιά για να περισυλλέξει τους
ναυαγούς.
Επικεφαλής
της επιχείρησης διάσωσης ήταν ο κυβερνήτης του καταδρομικού, Πλοίαρχος Νικόλαος
Νικολάγιεβιτς Φιλοσοφόφ, ο οποίος παρασημοφορήθηκε για τη συμβολή του.
Το
1914 ο Φιλοσοφόφ τοποθετήθηκε Διευθυντής Υπηρεσίας Φάρων της Μαύρης Θάλασσας
και της Αζοφικής.
Ο
Φιλοσοφόφ καταγόταν από αστική οικογένεια, η οποία είχε σχέσεις με την τσαρική
αυλή και ήταν άνθρωπος με ιδιαίτερες ικανότητες, παιδεία και καλλιέργεια.
Προσωπικές τραγωδίες ωστόσο, τον ανάγκασαν σε ηλικία 52 ετών και με αποσκευές
τρία βιβλία (το ένα από τα οποία ήταν ο παγκόσμιος άτλαντας του Διεθνούς
Φαρικού Δικτύου) να εγκαταλείψει τη Ρωσία.
Η
γυναίκα του είχε ήδη πεθάνει από τις κακουχίες , ο μεγάλος του γιος αυτοκτόνησε
και ο άλλος σκοτώθηκε στο μέτωπο. Ο ίδιος καταδιωκόμενος από τη ρωσική νέα τάξη
πραγμάτων, βρέθηκε το 1920 την Ελλάδα και βρήκε προσωρινό καταφύγιο στη
βασιλική αυλή του Τατοΐου, όπου και έμαθε τα ελληνικά.
Παντρεύτηκε
δεύτερη φορά την Μαρία Ιβάνοβα Τσούκαλο, που ήταν Ρωσίδα πρόσφυγας από την
Οδησσό. Η γυναίκα όμως, δεν τα κατάφερε… Ο ξαφνικός θάνατός της βύθισε τον
Φιλοσοφόφ στην απελπισία και επέσπευσε τις αποφάσεις του.
Η
απραξία δεν του άρεσε, ούτε η νωθρότητα των ανακτόρων. Πήρε την ελληνική
υπηκοότητα και την ίδια μέρα επισκέφθηκε τον Διευθυντή Φάρων Στυλιανό Λυκούδη
και του ζήτησε να καταταγεί στο Σώμα Φαροφυλάκων.
Ο
Λυκούδης δέχτηκε αμέσως και τον τοποθέτησε στον νεόκτιστο φάρο της Ελαφονήσου,
ο οποίος είχε ανεγερθεί μετά το ναυάγιο του «Ιμπερατρίτσε».
Δύο
χρόνια αργότερα μετατέθηκε στον φάρο των Αντικυθήρων όπου συνυπηρέτησε με τον
17χρονο Παναγιώτη Μεγαλοοικονόμου.
«…Εγώ
ήμουν φοβισμένος, αγριεμένος. Υπέφερα από τη μοναξιά. Όμως ο Φιλοσοφόφ ήταν
πάντα γαλήνιος. Μόνος, αγνάντευε το πέλαγος με τις ώρες. Δεν μίλαγε ποτέ για το
παρελθόν. Διάβαζε και έπινε συνέχεια τσάι. Τσάι, κάργα τσάι. Κοντεύαμε να
γίνουμε κι εμείς Ρώσοι…. Ήταν ψηλός, ομορφάντρας, με γυαλισμένες μπότες,
κόκκινος κόκκινος, ωραίος…. Υπηρετούσαμε μαζί τότε που γέννησε η γυναίκα του.
Σε βάρδια έμαθα και εγώ τη γέννηση του δικού μου παιδιού. Ένα βράδυ με βροχή
πήρα σήμα τον οπτικό: επί αισίω τοκετώ, θερμά συγχαρητήρια…»
Έζησε
αθόρυβα και όταν συνταξιοδοτήθηκε ασχολήθηκε με την ταξινόμηση του ιστορικού
αρχείου των Κυθήρων. Όπως θαυμάσια έγραψε ο Νικόλας Ζηργάνος στην Καθημερινή, ο
Φιλοσοφόφ έζησε σαν μοναχός και έμεινε πάντα σεμνός, απέναντι ακόμα και στους
δικούς του ανθρώπους και χωρίς ποτέ να μιλήσει για το παρελθόν του.
πηγή: limani24.gr
