Οι ιθύνοντες
εκ των συμμάχων στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, κατά τον Ιταλο-Ελληνικό πόλεμο το
1940 – 41 από την Αλβανία και τον Γερμανο-Ελληνικό πόλεμο το 1941 από την Βουλγαρία,
είπαν τότε για τους Έλληνες, αναγνωρίζοντας τη συμβολή τους στην αλλαγή της
φοράς του πολέμου προς την νίκη. Και τώρα πιά θα λέμε «Οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Λόγια θαυμασμού είχαν λεχθεί μόνο για τους αρχαίους Έλληνες από όλο τον κόσμο, όμως
αυτή τη φορά ελέχθησαν για τους σύγχρονους Έλληνες και μάλιστα λόγια θαυμασμού,
που δεν έχουν ξαναειπωθεί ποτέ στην οικουμένη. Έχουμε βεβαίως κι εμείς τα ψεγάδια
μας, κινήματα, εμφύλιο κ.ά., όπως είχαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, τον
πελοποννησιακό πόλεμο Αθηναίων και Σπαρτιατών κ.ά. Είναι απορίας άξιο, λοιπόν,
ανεξήγητο, όταν ένα νέο κράτος ονειρεύεται και επιθυμεί να βαφτιστεί με το όνομα
«Μακεδονία», ένα όνομα δοξασμένο δικής μας ιστορίας μόνο και μόνο, επειδή στου
χρόνου τα αλλάγματα βρέθηκε να πατά μέρος από τα χώματα, που πάνω τους γράφτηκε
ιστορία των προγόνων μας, του Μεγ. Αλεξάνδρου. Ο Μέγας Αλέξανδρος ονόμασε «Αλεξάνδρειες»
πολλά μέρη, που κατέκτησε, άφησ’ εκεί πολιτισμό κι έγινε τόσο αγαπητός, μα και
στον κόσμο όλο. Το πιο φυσικό όμως είναι, το να θέλουν να εμπνευσθούν το όνομά τους
από τη δική τους ιστορία, τη δική τους παράδοση και από ό τι τους κάνει να
είναι υπερήφανοι δικό τους και μόνο δικό τους. Πολλοί από τους κατοίκους του
κράτους αυτού μιλούν ελληνικά και λένε: δεν είν’ ελληνικά, είναι μακεδονικά, αποξενώνοντάς
μας από την ιστορία και τη γλώσσα μας, διεκδικώντας την υπερηφάνεια τη δική
μας. Eις το πολυβραβευμένο
βιβλίο του τ. υπουργού κ. Νικολάου Μάρτη, «Πλαστογράφηση της ιστορίας της
Μακεδονίας», που δέχτηκε συγχαρητήρια από εξέχοντες ΄Ελληνες και ξένους,
αναφέρονται τα εξής. Οι Σλάβοι εμφανίσθηκαν στα Βαλκάνια τον 6ο μ.Χ.
αιώνα. Τα Σκόπια ευρίσκονται σε θέση εκτός των ορίων της παλαιάς Μακεδονίας και
ήταν πρωτεύουσα της Δαρδανίας, η φυλή της οποίας ήταν κατά τις ρωμαϊκές πηγές η
πιο εχθρική φυλή των Μακεδόνων. Μοίρα τους έφερε εκεί, μείγμα λαών, από
πολέμους και μετακινήσεις πληθυσμών. Το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα προήλθε από
Βουλγαρικές λέξεις με προσθήκες Τουρκικών, Ελληνικών, Αλβανικών και Βλάχικων
λέξεων. Αυτό το γλωσσικό ιδίωμα υπέστη επιστημονική επεξεργασία και το 1945 ονομάστηκε
«Μακεδονική γλώσσα». Αντί να ψάχνουν λοιπόν να βρουν το όνομά τους από το δικό
τους παρελθόν και την ιστορία τους, νιώθουνε υπερήφανοι για τη γη, που τώρα
είναι δική τους και μέσα της κρύβει ιστορία, που δημιούργησε ο μέγας Αλέξανδρος.
Αυτό το κράτος ήτανε κάποτε ένα μικρό τμήμα ενός μεγάλου, που όλο μαζί είχε το
όνομα «Μακεδονία», η οποία, όπως η Σπάρτη και η Αθήνα εκατοικείτο από Έλληνες. Το
μεγάλο τμήμα όμως εξακολουθεί να κατοικείται από Έλληνες και να έχει όχι μόνο κρυμμένη
ιστορία μέσα στη γη του και μάλιστα δική του ιστορία των προγόνων του, αλλά
εξακολουθεί να γράφει ιστορία νεότερη δοξασμένη ελληνική και πάλι, όπως και
τότε. Επιθυμούν να βαφτίσουν το κράτος τους Μακεδονία! Όμως το όνομα Μακεδονία κρύβει
σκοτεινά σημεία κομμουνιστικά. Στις 15.1.1920 εις τη Σόφια συνήλθε συνέδριο των
κομμουνιστικών κομμάτων Βαλκανίων και ίδρυσε την Βαλκανική Κομμουνιστική
Ομοσπονδία. (Β.Κ.Ο.). Στην 3η διάσκεψη της Β.Κ.Ο. στη Μόσχα στις 19-20
Ιουλίου 1921 ο Βούλγαρος κομμουνιστής ηγέτης Κολάρωφ έθεσε θέμα αυτονομίας της
Μακεδονίας, στην οποία θα περιελάμβανε τα τμήματα Βαρδαρίου, Πιρίν, και
Αιγαίου, δηλαδή τα τμήματα της παλαιάς Μακεδονίας, που ευρίσκονται τώρα στη
πρώην Γιουγκοσλαβία, στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα. Στην απόφαση αυτή
αντιτάχθηκε αρχικά ο Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ελλάδος Γεωργιάδης, αλλά η
απόφαση πάρθηκε και ο Γεωργιάδης διεγράφη.
Άλλο κείμενο
διατυπώθηκε από την 6η Διάσκεψη της Β.Κ.Ο. το1924, με το οποίο
τάχθηκε υπέρ μίας ενιαίας αυτόνομης Μακεδονίας και κομμουνιστικής ομοσπονδίας
στα Βαλκάνια, με συμμετοχή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και Θράκης. Την
απόφαση αυτή επικύρωσε το 5ο συνέδριο της Κομιντέρν το 1924, ενέργεια
υποχρεωτική για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα. Οι αποφάσεις της 6ης
Διάσκεψης της Β,Κ.Ο. και του 5ου Συνεδρίου της Κομιντέρν
επικυρώθηκαν από το 3ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε. το Σεπτέμβριο του 1924,
όπου υπήρξαν διαφωνούντες. Ανάμεσά τους ήταν ο ιστορικός Κορδάτος. Όλοι αυτοί
καθαιρέθηκαν και παραιτήθηκαν.
Την 31.1.1949
η 5η Ολομέλεια του Κ.Κ.Ε. ασπάσθηκε την Κομινφορμική γραμμή στο
Μακεδονικό και διακήρυξε ότι ο Μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή
του και τάχθηκε υπέρ μίας ενιαίας ανεξάρτητης Μακεδονίας στα πλαίσια τής υπό
σοβιετικό έλεγχο Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας.
Αργότερα, το
1956 το Κ.Κ.Ε. χαρακτήρισε την απόφαση αυτή της 5ης Ολομέλειας
ως λάθος. Μετά
από όλα αυτά και ένα απλό ανθρώπινο μυαλό διακρίνει εύκολα, ότι το όνομα
«Μακεδονία» κρύβει όνειρα κομμουνιστικά παλιά. Επίσης εις το βιβλίο του, ο
Σπύρος Κουζινόπουλος «Τα παρασκήνια του Μακεδονικού ζητήματος» [Εκδόσεις
Καστανιώτη] στις σελίδες 289-303,αναφέρει το εξής συγκλονιστικό γεγονός.
Το πρώτο
δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 1944, ένα παλληκάρι της Εθνικής Αντίστασης, ο
υπολοχαγός Παύλος Τσάμης, διοικητής του αποσπάσματος Βίτσιου των Ανταρτών, υπερασπίστηκε
την αξιοπρέπεια της Ελλάδος κατά τον καλύτερο τρόπο. Τότε έγινε γνωστό, ότι ο
σλαβομακεδόνας διοικητής της Φλωρινο- Κα-στοριανής σλαβομακεδονικής ταξιαρχίας είχε
πρόθεση να στασιάσει κατά της Ελληνικής Κομμουνιστικής Ηγεσίας του και να
κηρύξει την «αυτονομία» της Ελληνικής Μακεδονίας. Μόλις ο Παύλος Τσάμης
πληροφορήθηκε τις προθέσεις και τις κινήσεις
του στασιαστή Γκότσε, χωρίς να ζητήσει έγκριση από την Προϊσταμένη του
Αρχή ΕΑΜ, περικύκλωσε και εξουδετέρωσε μία διλοχία 200 σλαβομακεδόνες,
ακυρώνοντας τα σχέδια της κήρυξης της «αυτονομίας» της Ελληνικής Μακεδονίας. Αυτά
δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ του Αγρινίου την 2 Νοεμβρίου 2009. Αυτά
λοιπόν τα παλαιά κομμουνιστικά όνειρα, που συνεχίζουν, να ηδονίζουν τους
κατοίκους του κράτους αυτού και σήμερα, επηρεάζουν άσχημα την καλή γειτνίαση
των δύο λαών μας. Οι νέοι Έλληνες, όπως και οι αρχαίοι, είχαμε τα ίδια προτερήματα
και ελαττώματα, όμως και οι δύο δεν είχαμε το ελάττωμα, να διεκδικούμε την ιστορία
των άλλων εθνών.
Οι κάτοικοι
του κράτους αυτού έχουν προγόνους κατά ένα ποσοστό από Σλάβους και κατά ένα άλλο
ποσοστό από Αλβανούς, που έχουν τις ρίζες τους από Ιλλυρικά φύλα, βόρεια του
ποταμού Γενούσου.
Επομένως αν
θέλουν να έχουν κάποια συνέχεια με τους προγόνους των, θα μπορούσαν να
ονομάσουν το κράτος τους «Σλαβιλλυρία» ή «Ιλλυροσλαβία».
Ψάχνοντας δε
την ιστορία του παρελθόντος τους, πιθανόν να βρουν και ωραίες μνήμες, για την
ιστορία τους και γενικά για την παγκόσμιο ιστορία.-
Αγρίνιο 12/2/2015
Νικόλαος Θ. Μαρσέλλος
Διπλωματούχος, Ηλεκτρολόγος
Μηχανικός
Συνταξιούχος Δ.Ε.Η.
ΑΓΡΙΝΙΟ
