Γράφει ο Αιμίλιος
Χειλάκης
Tα δικά μου Κύθηρα

Το κάστρο της Χώρας και δίπλα η κυρία
Ελένη να μιλάει και να λέει ιστορίες για τ’ Ανάραχα (φαντάσματα)… Το μικρό
σπιτάκι της Χώρας που μας φιλοξενεί και η πολυτάλαντη Μαρί… Η Χύτρα, ο βράχος
που δεσπόζει μεσοπέλαγα και βάλθηκε να ζει για πάντα, αφού γεννιέται απάνω του
ετούτο το λουλούδι που ζει αιώνια, η «sempre viva»… Ο πειρατής, ο Καπετάν Σπύρος…
Η δουλτσινέα Σίσσυ του Μυλοποτάμου με τον ιππότη της τον Στάθη… Η γέφυρα στο
Κατούνι… Ο καταρράκτης της Φόνισσας…
Η Αντιγόνη, η νεράιδα των
χρυσών και ασημένιων μικρών αντικειμένων… Οι ακρογιαλιές του Μελιδονιού, του
Χαλκού, της Φυρής Άμμου, της Κομπονάδας που υψώνουνε τα σκιάχτρα τις ομπρέλες
τους να φοβίσουν τον ήλιο και τον άνεμο… Τα μοναστήρια, οι μονές Αγία Μόνη και
Αγία Ελέσσα που στέκουν σε αντικριστές κορφές… Η Παναγιά της Μυρτιδιώτισσας
χρόνια εκεί να εισακούει όποιον της ζητάει… και η δική μου η προστάτιδα και σε
όλα μάρτυρας, η γλυκιά μου η Μιρέλλα.
Και κάπου εκεί είμαι κι εγώ, να βγάζω
από πάνω μου τον Ακύθηρο άνθρωπο (εκείνος ο άνθρωπος που στερείται θελγήτρων),
αυτόν που εκείνη η άλλη η τρομακτική πραγματικότητα θέλει να με μεταμορφώσει και
να αναδύομαι σε τούτον τον τόπο με τη μορφή που το μέσα μου και η αλήθεια μου
ορίζει.
Τα Κύθηρα τα δικά μου εγώ τα βρήκα
κι ας λέει το τραγούδι «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε».
*Ο Αιμ. Χ. είναι ηθοποιός
πηγή: athensvoice.gr