1900.—[π.ημ] Ἔτος ποὺ
σηματοδοτεῖ γιὰ τὴν πατρίδα μας, τὴν χρονικὴ ἀφετηρία τῆς ἐπιστημονικής ἔρευνας
ποὺ ὀνομάζεται «ὑποβρύχια ἀρχαιολογία».
Δύο Συμιακὰ σφουγγαράδικα καῒκια,
ἀπαρτιζόμενα ἀπό ἕξι δύτες καὶ εἰκοσιδύο κωπηλᾶτες, ὁδεύοντας γιὰ Ἀφρική,
συνάντησαν καταιγίδα στὸ πέρασμα ἀνάμεσα στὴν Κρήτη καὶ τὰ Κύθηρα. Γιὰ νὰ
προστατευθοῦν κατέφυγαν στὸν ὅρμο τοῦ Ποταμοῦ στὰ Ἀντικύθηρα, ὅπου καὶ ἀγκυροβόλησαν.
Ὁταν πέρασε ἡ καταιγίδα, τὸ ἕνα ἀπό τὰ δύο καῒκια ξεμύτισε ὡς τὸν δίπλα κάβο
Γλυφάδια, στὰ ΒΑ τῶν Ἀντικυθήρων καὶ στὰ 25 μέτρα ἀπό τὴν ἀκτή, στὴ θέση
Πινακάκια, κατέβασε μὲ σκάφανδρο τὸν δύτη Ἡλία Λυκοπάντη, μὲ καταγωγὴ ἀπό τὰ
Σταδιᾶ Μικρᾶς Ἀσίας.
Καὶ τότε, βρέθηκαν ἔκπληκτοι
μπροστὰ σὲ κάτι θαυμαστὸ καὶ ἀνέλπιστο. Ἕνα μεγάλο ναυάγιο…Τὸ πλοῖο, ποὺ
χαρακτηρίστηκε ὡς ἐμπορικό, ἐκτελοῦσε δρομολόγιο ἀπό τὴν Ρόδο πρὸς τὴν Ἰταλία.
Τὰ πρῶτα θαυμάσια εὐρήματα μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ «ἔφηβος τῶν Ἀντικυθήρων» καὶ ὁ
«μηχανισμὸς τῶν Ἀντικυθήρων», ἄρχισαν νὰ ἔρχονται στὸ φῶς καὶ νὰ γίνονται γνωστὰ
ἀπό τὶς ἐφημερίδες τῆς 27ης καὶ 28ης Νοεμβρίου. Ὅλο τὸ συνεργεῖο ἐργάσθηκε κάτω
ἀπό δύσκολες συνθῆκες, καὶ ὅταν τελείωσε ἡ ἀποστολή τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1901, ἕνας
δύτης ἦταν νεκρός καὶ δύο ἀνάπηροι.
Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ
ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου καὶ
ἡ ἀποψίλωσή του ἀπό τοὺς καλλιτεχνικούς θησαυρούς δὲν εἶναι προνόμιο σημερινῶν ἀσυνείδητων
ἀρχαιοκαπήλων ἤ κακὴ συνήθεια κάποιων ἄγγλων λόρδων τοῦ πρόσφατου παρελθόντος· προδιδάξαντες
ὑπήρξαν οἱ Φράγκοι ποὺ κυριολεκτικὰ κατέκλεψαν τὴν Βασιλεύουσα στὰ 1204 καὶ πρὶν
ἀπό αὐτούς οἱ πνευματικοὶ τους πατέρες, οἱ Ρωμαίοι. Οἱ τελευταῖοι, μὲ τὴν ἰδιότητα
τοῦ κατακτητὴ, κατάφεραν εὔκολα ν’ ἀποσπάσουν ἕναν τεράστιο ἀριθμό ἀριστουργημάτων
τέχνης, ἐπίπλωσης, γενικὰ ὅ,τι μποροῦσε νὰ μεταφερθῇ, γιὰ νὰ στολίσουν τὶς
πόλεις, πλατεῖες, ἀνάκτορα, ἐπαύλεις καὶ ὅ,τι ἄλλο τοὺς ἐνδιέφερε.
Γενικὰ αὐτό τὸ «πάθος», ἡ «ἀγάπη»
γιὰ τὴν κλασικὴ Ἑλλάδα χαρακτήριζε σχεδὸν ὅλους τοὺς «φιλέλληνες» ποὺ γνώρισαν
αὐτήν τὴ γῆ. Ἀλλά καὶ τὰ θαλάσσια ὕδατα ποὺ περιβάλλουν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὶς
γειτονικὲς χῶρες, ὅταν κάποτε ἀποτελούσαν τμήματα τῆς πρώτης θαλασσοκρατορίας τῶν
Ἑλλήνων, κρατοῦν στὰ σπλάχνα τους, στὰ σκοτεινὰ τους βάθη, μυστικὰ ποὺ ἔρχονται
σιγὰ σιγὰ στὸ φῶς μὲ πολὺ κόπο.
Τὸ ὑποβρύχιο περιβάλλον ἦταν πολὺ
δύσκολο γιὰ ἐξερεύνηση καὶ μόνο τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια ἔγινε προσιτὸ καὶ μᾶς
ἀποκάλυψε πολλὰ ἀπό τὰ μυστικὰ ποὺ κρύβει. Ἡ ὑποβρύχια ἀρχαιολογία εἶναι μία ἐντελῶς
σύγχρονη ἐπιστήμη ἀφοῦ οἱ τεχνολογικὲς ἀνακαλύψεις ἐφοδίασαν πρόσφατα μὲ τ’ ἀπαραίτητα
μέσα τοὺς εἰδικούς γιὰ τὴν ἐξερεύνηση τοῦ βυθοῦ.
Ἡ ἐξερεύνηση αὐτή γίνεται κάτω ἀπό
αὐστηρούς ὅρους, οἱ ὁποίοι πρέπει νὰ τηροῦνται ἀπόλυτα, καὶ ἤπιες καιρικὲς συνθῆκες,
κυρίως ἥρεμη θάλασσα καὶ προσοχὴ τῶν δυτῶν ὡς πρὸς τὸν ὁρισμένο χρόνο παραμονῆς
στὸ βυθὸ – οἱ δυσκολίες ἐπιτείνονται καὶ ἀπό τὴ μεγάλη οἰκονομική ἐπιβάρυνση, τὶς
χρονοβόρες διαδικασίες ἀποκατάστασης τῶν εὐρημάτων καὶ πολλὰ ἄλλα.
Δὲν εἶναι ὅμως αὐτῆς τῆς μορφῆς τὰ
προβλήματα ποὺ ἀπασχολούν τὸ μεγάλο φορτηγὸ πλοῖο, ποὺ, φορτωμένο μὲ ἑλληνικούς
θησαυροὺς, παλεύει μὲ τὰ κύματα τοῦ Αἰγαίου, σὲ μία χρονικὴ στιγμὴ ποὺ ἐντοπίζεται
στὰ μέσα τοῦ 1ου π.Χ. αἰῶνα. Τὸ πλοῖο μεταφέρει χάλκινα καὶ μαρμάρινα ἀγάλματα,
ἀμφορεῖς, ἔπιπλα καὶ ἄλλα προϊόντα «ἰδιόρρυθμων πολιτισμικῶν ἀνταλλαγῶν», ποὺ
στὴν ἐποχή μας ὀνομάζονται «ἀρχαιοκαπηλείες»….
Διαβᾶστε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο στὸ : www.e-istoria.com,
πηγή: eistorias.wordpress.com
