Η θέση που παίρνω δημόσια για τη
συκοφαντική επίθεση κατά του καθηγητή και υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου δεν είναι
μόνο για να υπερασπιστώ τον άξιο πανεπιστημιακό δάσκαλο και πολιτικό, του
οποίου τις ικανότητες, το ήθος και την αγωνιστικότητα για τη δημοκρατία, το
κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα του ανθρώπου γνωρίζω πολύ καλά από την εποχή
που ήταν μαθητής μου στο Πανεπιστήμιο και από τη συνεχή συνεργασία μαζί του
μέχρι σήμερα. Με τη θέση μου αυτή θέλω κυρίως να υπερασπιστώ την
Ελλάδα από το κατρακύλισμα που την οδηγεί η κατάπτωση του
πολιτικού ήθους, του ήθους, δηλαδή, ενός πολύ μεγάλου μέρους από τους πολιτικούς
μας και τους υπεύθυνους έντυπων και τηλεοπτικών ΜΜΕ.
Η υπόθεση
Κατρούγκαλου αποτελεί μια κορυφαία νότα της ενορχηστρωμένης επίθεσης που
γίνεται από το εσωτερικό και από το εξωτερικό για να υποσκάψουν τον αγώνα των
διαπραγματεύσεων της Χώρας μας. Από το εξωτερικό μπορεί να θεωρηθεί
αναμενόμενη. Συμπίπτει, άλλωστε, απολύτως με εκείνη που γίνεται από τα ξένα
κέντρα δυνάμεων που στηρίζουν την επέμβαση στην Ελλάδα. Ο προβολή της
συκοφαντικής επίθεσης κατά του Γιώργου Κατρούγκαλου από τα ΜΜΕ της Γερμανίας είναι
εύγλωττη. Από το εσωτερικό, όμως, το φαινόμενο είναι απαράδεκτο.
Αλλά είναι και πρωτοφανές για κάθε πολιτισμένο και
δημοκρατικό κράτος, καθώς και για κάθε πολιτική κοινωνία που σέβεται τον εαυτό
της, κατά τη διάρκεια κρίσιμων το λαό διαπραγματεύσεων να ασκείται «από μέσα»
κριτική που να βοηθά τους αντιπάλους. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια από τις
κρισιμότερες διαπραγματεύσεις της ιστορίας της με τους δανειστές της για να
απαλλαγεί από τα απάνθρωπα για το λαό της δεσμά και βάρη ενός γενικά
κατακρινόμενου χρέους. Σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις –που έχουν, μάλιστα, και
καθορισμένο χρόνο κατάληξης- γίνεται δημόσια και σε όλους τους τόνους μια
ολόπλευρη τρομοκρατική για τους πολίτες και υβριστική κατά της κυβέρνησης, τώρα
δε και συκοφαντική επίθεση, που μόνο τους δανειστές ενισχύει
και ωφελεί. Αυτό είναι αδιανόητο για κάθε λαό. Αν θέλουν η
αντιπολίτευση και οι κορυφαίοι παράγοντες της ενημέρωσης να ασκήσουν
εποικοδομητική κριτική για το συμφέρον της Ελλάδας, γιατί δε
χρησιμοποιούν τα τόσα μέσα που υπάρχουν εμπιστευτικής συμβουλευτικής παρέμβασης
στην κυβέρνηση, περιμένοντας, όπως επιβάλλει το πολιτικό ήθος και ο
στοιχειώδης πατριωτισμός, να ξιφουλκήσουν δημόσια το κριτικό μένος τους -τότε
που θα είναι χρήσιμο για τη δημοκρατία και για τη Χώρα; Αν, πάλι, τα ΜΜΕ απαντήσουν
ότι εφαρμόζουν την αρχή της πλήρους ενημέρωσης του λαού, για την ενημέρωση του
λαού, τότε γιατί λογοκρίνουν από το 2010 τα δημοσιεύματα που διατυπώνουν τις
αντίθετες απόψεις για τον παράνομο δανεισμό της Χώρας; Γιατί αποκλείουν τη
συζήτηση από όλες τις πλευρές με αντικείμενο το κύρος του δανεισμού και τις
λύσεις που μπορεί να επιδιώξει η Ελλάδα; Γιατί δε μεταφέρουν και τις
αντίθετες απόψεις που επικρίνουν την επιβολή του χρέους στην Ελλάδα, αλλά
συλλέγουν –στέλνοντας, μάλιστα, για το σκοπό αυτό και δημοσιογράφους στο
εξωτερικό- για να συγκεντρώσουν και να δημοσιεύσουν εδώ τις απόψεις που
στηρίζουν τα συμφέροντα των δανειστών;
Η συκοφαντική επίθεση κατά του
Γιώργου Κατρούγκαλου συνίσταται μια ολοφάνερη διαστροφή της πραγματικότητας με
σκοπό, προφανώς, την παραπλάνηση και την εξαπάτηση του κοινού: ονομάζει τη
ανάληψη της δικαστικής προστασίας εργαζομένων από δικηγόρο «μεσιτεία» ή
«διαμεσολάβηση» και τη συμφωνία απολύτως νόμιμης και ηθικής αμοιβής
«προμήθεια». Αυτό είναι απίστευτο, δεδομένου, μάλιστα, ότι η
ανάληψη αυτής της υπόθεση έγινε κατά τη διάρκεια που ο Γιώργος
Κατρούγκαλος ήταν υποχρεωμένος από τους κανόνες του
λειτουργήματός του να ασκήσει τα δικηγορικά του καθήκοντα για την παροχή
δικαστικής προστασίας σε αιτούντες. Αυτό δεν έγινε κατά τη διάρκεια ισχύος
ασυμβιβάστου.
Για όλα αυτά, η επίθεση κατά του
πανεπιστημιακού δασκάλου, βουλευτή και Υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου δεν
αποτελεί μόνο άδικη προσβολή της προσωπικότητας, αλλά και προσβολή
του κύρους της συνταγματικής και διεθνούς δικαίου αρχής της δικαστικής
προστασίας, της δικαστικής λειτουργίας και του δικηγορικού δημόσιου
λειτουργήματος. Για το λόγο αυτό διατυπώνω την έκκληση προς το
Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και προς την ανώτατη διοίκηση και προς τη σωματειακή
εκπροσώπηση της Δικαιοσύνης να πράξουν ό,τι πρέπει για να προστατεύσουν με
κατάλληλη παρέμβαση τα αγαθά αυτά. Η συνήθης εύκολη απάντηση αποφυγής,
ότι πρόκειται για «πολιτική υπόθεση», εδώ δεν ισχύει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι
το λειτούργημα του δικηγόρου σε όλες της εποχές ήταν μέρος του λειτουργήματος
της δικαστικής προστασίας και της Δικαιοσύνης. Μόνο με τη δίκαιη υπεράσπισή του
το εξυψώνομε.
Πειραιάς, 24 Μαρτίου 2015
Γιώργος Κασιμάτης
Ομ. καθηγητής του Πανεπιστημίου
Αθηνών
πηγή:
theodorakism.blogspot.gr
