Δυστυχώς για
προσωπικούς λόγους δεν μπόρεσα να απολαύσω τις δυο απίθανες αυτές θεατρικές
παραστάσεις και στον Πειραιά!
Αισθάνομαι όμως την
ανάγκη να γράψω δυο λόγια για την θεατρική μας ομάδα που κάνει περήφανο ΟΛΟ το
νησί.
Έχοντας δει όλες
τις άλλες παραστάσεις στα Κύθηρα, αλλά και πάρα πολλές πρόβες και ζώντας όλα τα
παιδιά της θεατρικής ομάδας σε όλες τους τις στιγμές, πάνω, αλλά και πίσω από
τη σκηνή, στα καμαρίνια, στη πρόβα στα "Δείπνα εργασίας" και σε πάρα
πολλές μοναδικές στιγμές μαζί τους, πιστεύω ότι αυτή η ομάδα πολύ πολύ γρήγορα θα
ΠΡΕΠΕΙ να κάνει παράσταση και στο Εξωτερικό στους εκεί Τσιριγώτες.
Το πάθος αυτής της
ομάδας γκρεμίζει όλα τα σύνορα και όχι μόνο τα σύνορα του μικρού μας νησιού.
Ο κάθε ένας τους
είναι ερασιτέχνης με ΨΥΧΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ.
Αυτό που κάνουν με
απίστευτη αγάπη το ζουν και τα δίνουν όλα γιατί πραγματικά παθιάζονται με τον
ρόλο τους.
Φυσικά όλο αυτό θα
ήταν αδύνατο να γίνει αν δεν είχαν αυτόν τον μοναδικό, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ΤΡΕΛΟ Γιώργο
Κανέλλη να καθοδηγεί και να φροντίζει τα πάντα με την απίστευτη αγάπη του και
πάθος για το Θέατρο.
Τον έχω παρατηρήσει
άπειρες φορές στις πρόβες αλλά και στη διάρκεια της παράστασης, πίσω από τη
σκηνή πώς είναι προσηλωμένος τόσο πολύ σε αυτό που γίνεται, που δεν έχει επαφή
με τον υπόλοιπο κόσμο και που καμιά λέξη δεν μπορεί να το περιγράψει!
Έχω σκεφτεί πολλές,
φορές ότι θα θελα να βιντεοσκοπήσω όλη αυτή την παράσταση, όχι όπως την έχω
βιντεοσκοπήσει κλασικά, αλλά από πίσω από τη σκηνή βλέποντας αυτόν τον
απίστευτο άνθρωπο το Γιώργο Κανέλλη με την καταπληκτική σύντροφο του Αγγελική
Φάρου που κάνει και όλο το μακιγιάζ και χτενίσματα των ηθοποιών με χαρά και
χαμόγελο και να φροντίζουν για το πως θα είναι γίνει να είναι όλα τέλεια στη
παράσταση!
Να καταγράψω την
αγωνία για το πως θα βγει η σκηνή, αλλά και τα χαμόγελα της χαράς όταν η 1η
σκηνή βγαίνει τελικά πολύ καλά της Χρυσούλας Σοφίου.
Τη νευρικότητα και
το άγχος της Χρυσάνθης Κοσμά πριν τη σκηνή 9 και το τσιγάρο της απόλαυσης όταν
έχει βγει από τη σκηνή και το μοναδικό της χαμόγελο που μου θυμίζει μικρό
παιδάκι που τα κατάφερε ψάχνοντας που έχει βάλει την τσάντα της.
Το πήγαινε έλα πριν
να βγει στη σκηνή, αλλά και τις μοναδικές ατάκες της Ευδοκίας Χρυσοβέργη και
μετά τη 10η σκηνή το χαλάρωμα ξαπλωμένη στον πάγκο πίσω από τη σκηνή.
Να καταγράψω το άγχος και το χαλάρωμα πριν τη
σκηνή 6 του Θανάση Σάμιου, το γέλιο την πλάκα που κάνει αλλά και την αγωνία του
Τάκη Μαρσέλου πως θα ξαπλώσει στο κρεβάτι χωρίς να πέσουν οι τάβλες και το
νεαρό Βαγγέλη Λουράντο να λέει τα δικά του πριν τη 12η σκηνή και το Γιώργο
Κανέλλη να κοντεύει να πάθει εγκεφαλικό!
Να καταγράψω την
αγωνία και την προσήλωση της Σταυρούλας Μπαμπούνη καθώς και τον τρόμο της όταν
της μιλάω ξαφνικά εκεί που έχει γίνει ένα με την παράσταση και τα φώτα!
Να έχω μια κάμερα
κρυφά στημένη να καταγράφει τη μοναδική έκφραση αγωνίας για το πως θα ακουστούν
καλά οι ηθοποιοί από τα μικρόφωνα και πως θα καταφέρει να πλαισιώσει με τη
μουσική όλες τις σκηνές, που το καταφέρνει τελικά κάτι πιο πάνω από επαγγελματικά
της Αγγελικής Κάρκαλου.
Αυτή είναι η πλευρά
της παράστασης που όταν κάποιος τη ζήσει θα καταλάβει γιατί αυτοί οι δικοί μας
άνθρωποι καταφέρνουν να κάνουν κάτι τόσο μαγικό!!!!!
Αγαπημένοι μου φίλοι
του θεατρικού εργαστηρίου Κυθήρων σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας και για
όλο αυτό που μου προσφέρατε απλόχερα να ζήσω!
Είμαι σίγουρος πώς
ξεκινάτε μια νέα εποχή για τα αγαπημένα μας Κύθηρα!
Καλό κουράγιο να
έχετε και όλοι μας θα ήμαστε δίπλα σας για να σας βοηθήσουμε και να σας
απολαμβάνουμε.....
Εγώ και πάλι σας
ευχαριστώ που με ταξιδέψατε μαζί σας στην υπέροχη αυτή θεατρική μαγεία....!
Βαλέριος Καλοκαιρινός
