Γράφει
ο Ηλίας Μαρσέλλος
Είναι γνωστό ότι το νησί μας, τα Κύθηρα, έχει
πολλές ιδιαιτερότητες. Μερικές από αυτές έχουν τονιστεί περισσότερο, άλλες όχι.
Εμείς κατά περιόδους έχουμε αναφερθεί σε περίπου τριάντα, που θεωρούμε πως
διακρίνουν το νησί μας μαζί με τα Αντικύθηρα και το διαφοροποιούν από άλλα
διάσπαρτα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου. Ανάμεσα σ’ αυτές που κατά καιρούς
έχουμε αναφερθεί περιλαμβάνονται η ιστορική, η διοικητική, η γεωγραφική η
ιδιοκτησιακή, η γαιοπολιτική, η διαμερισματική, η γεωλογική κ.ά. Ενώ, δεν
έχουμε ποτέ σταματήσει να τονίζουμε τι ακριβώς σημαίνει η κάθε μια από αυτές
για το νησί μας και τους κατοίκους του καθώς επίσης και τους καταγόμενους απ’
αυτό απόδημους Κυθήριους.
Το νησί μας αποτελεί την κεντρική πύλη εισόδου
προς την Ανατολή και θεωρείται η «τελευταία νήσος της Εσπερίας και η πρώτη της
Ανατολής» διαπλέοντας την Ανατολική Μεσόγειο. Απέχει οδικώς (μέχρι Νεάπολη) και
στη συνέχεια δια θαλάσσης περίπου 350 χιλιόμετρα από την έδρα του νομού του και
περίπου 110 μίλια από το κεντρικό λιμάνι της χώρας, του Πειραιά, δια θαλάσσης.
Αποκόπτεται ουσιαστικά από την υπόλοιπη Ελλάδα με τις φουρτούνες του χειμώνα
και όχι μόνο, και μένει χωρίς θαλάσσια συγκοινωνία επί μέρες, εβδομάδες, έτυχε
και μήνες. Αφήνεται, στην πραγματικότητα, στη τύχη του χωρίς τροφοδοσία και
αποκλείεται από καύσιμα, αφού σταματά κάθε είδους κίνηση προς και από αυτό,
αποκόπτοντας την πρόσβαση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ανάγκης όπως είναι η ύπαρξη
φωτιάς στο νησί που χρειάζονται ενισχύσεις σε πυροσβέστες και μέσα, σε κάθε
μορφής εφοδιασμό (τρόφιμα, καύσιμα, φαρμακευτικό υλικό κ.λπ.). Αλλά και σε
περιπτώσεις διακομιδής ασθενών προς νοσηλεία και νεκρών συμπατριωτών μας για
ταφή στο νησί. Γεγονός πάντως είναι ότι δεινοπαθούν οι συμπατριώτες μας γενικώς
με την πιθανότητα έλλειψης θαλάσσιων συγκοινωνιακών μέσων, έχοντας πικρές
εμπειρίες.
Αυτά λοιπόν, τα δυο «ανάδελφα» νησιά Κύθηρα και
Αντικύθηρα είναι σχεδόν απομονωμένα στην εσχατιά, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Είναι με άλλο λόγια μια παραμεθόριος και προβληματική περιοχή. Από την άλλη
πλευρά όμως, δεν πρέπει να ξεχνούμε πως οι μεγάλοι δεσμοί των νησιών μας με το
αστικό κέντρο της Αθήνας και ιδιαίτερα με τον Πειραιά είναι πολύ παλαιοί και
είναι αυτοί που επέβαλλαν τη στενότερη σύνδεση και επικοινωνία με το αθηναϊκό
κέντρο.
Σ’ αυτές τις ιδιάζουσες ιδιαιτερότητες του νησιού
μας στην οικονομική συγκυρία, στις εμπειρίες του παρελθόντος με σταδιακές και
αλλεπάλληλες διακοπές λειτουργίας διοικητικών υπηρεσιών των γραφείων της ΔΕΗ,
του ΟΤΕ και άλλων υπηρεσιών αλλά και απομακρύνσεις εργαζομένων και οικογενειών,
προστέθηκε πρόσφατα και το ζήτημα της αναστολής λειτουργίας των γραφείων της
οικονομικής εφορίας Κυθήρων (ΔΟΥ) από τις 14 Ιανουαρίου 2013, για λόγους εξοικονόμησης
των δημοσίων δαπανών.
Τώρα ήταν η σειρά της ΔΟΥ Κυθήρων, ζήτησαν
λιτότητα και από αυτήν και σκέφτηκαν πως οι συμπατριώτες μας θα μπορούσαν για
την εφοριακή τους εξυπηρέτηση να μεταβαίνουν στη Σπάρτη, δημιουργώντας
παράλληλα στο νησί ένα Κέντρο Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων (ΚΕΦ). Αυτό όμως
είναι ανέφικτο και τεχνικά αδύνατο να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες αλλά και
πλήγμα για τους κατοίκους του απομονωμένου νησιού (για φανταστείτε τον κάτοικο
των Αντικυθήρων που πρέπει να πάει φια εφοριακή του υπόθεση στη Σπάρτη).
Το οικονομικό θέμα, η ταλαιπωρία και το ανέφικτο
της πρόσβασης καθιστά αδύνατη την εφαρμογή της πρότασης. Το τεχνικό μέρος της
υπόθεσης είναι ότι ο Δήμος δε διαθέτει ταμειακή υπηρεσία η οποία να αναλαμβάνει
κάθε είδους συναλλαγή που εμπλέκεται. Αλλά και μέσω αυτής λειτουργεί και το
ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων στα Κύθηρα. Το κενό αυτό αναπλήρωνε η ΔΟΥ
Κυθήρων. Σήμερα υπάρχουν κενές θέσεις στο Δήμο Κυθήρων που πρέπει να
περικοπούν, αυτό ζητήθηκε επίσημα από το Δήμο και θα εκδοθεί ΦΕΚ στη συνέχεια
γι’ αυτό, ώστε να γίνει ο νέος οργανισμός του Δήμου ο οποίος θα προβλέπει και
την ταμειακή υπηρεσία. Γι’ αυτό ζητείται τουλάχιστο να μείνει ανοιχτή η Εφορία
μέχρι ο Δήμος να δημιουργήσει τη δική του Ταμειακή Υπηρεσία.
Σήμερα, τη
ΔΟΥ Κυθήρων της οποίας το κτήριο διατίθεται δωρεάν από το Δήμο, την πέρασαν από
εξετάσεις και τις πέρασε, της έδωσαν στόχους που σε άλλες περιοχές ήταν
ανέφικτοι και τους ξεπέρασε, κάτι που μόνο τρεις εφορίες πανελλαδικά πέτυχαν.
Τελικά ήταν μια από τις αναλογικά αποδοτικότερες ΔΟΥ, αλλά την υποβάθμισαν σε
ΚΕΦ, της έδωσαν και ημερομηνία αποβολής της από το νησί την 14/1/2012 και την
απέρριψαν… μετά πολλών επαίνων. Εμείς την θεωρούμε απαραίτητη για τον τόπο μας
και την βραβεύουμε να παραμείνει.
Η ΔΟΥ Κυθήρων, κύριοι, δεν ήταν ζημιογόνος, ούτε
προβληματική για το κράτος για να καταργηθεί. Η ΔΟΥ Κυθήρων των επτά υπαλλήλων
πρόσφερε στο κράτος πολλαπλάσια από ότι της ζητούσε και πάντως αυτά που διέθετε
το κράτος γι’ αυτήν ήταν ελάχιστα. Ελάχιστα είναι και αυτά που προσφέρει σήμερα
το κράτος για το νησί μας συγκριτικά με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές του,
αλλά και τη μεγάλη οικονομική συμβολή του στην εθνική οικονομία αναλογικά με
την έκταση, τον πληθυσμό του και τις οικονομικές του δραστηριότητες.
Τα ποσοστά επίτευξης στόχου από τη ΔΟΥ Κυθήρων
είναι εκπληκτικά. Για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του 2011 δόθηκε ως στόχος το
23% των ληξιπρόθεσμων οφειλών να καλυφθεί, και η ΔΟΥ Κυθήρων υπερκάλυψε το 57%
του ποσού, δηλ. 2,5 φορές το στόχο, που το κράτος της έδωσε. Για το 2012, ο
στόχος ήταν ο ίδιος και η χρονιά δυσκολότερη. Η ΔΟΥ Κυθήρων ξεπέρασε το στόχο
κατά 13 μονάδες, ανεβάζοντας τον πήχη κοντά στο 36%. Μέχρι 30 Σεπτεμβρίου ήταν
βεβαιωμένοι φόροι 4.458.000 ευρώ (τέσσερα εκατομμύρια τετρακόσιες πενήντα οκτώ
χιλιάδες) και μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου είχαν εισπραχθεί 3.319.000 ευρώ (τρία
εκατομμύρια τριακόσιες δεκαεννέα χιλιάδες). Πιστεύεται δε, πως θα ξεπεράσει τα
3.800.000 ευρώ δηλαδή, ποσοστό
κάλυψης που αγγίζει το 90% (88% του ποσού). Αυτή τη ΔΟΥ την ΚΑΤΑΡΓΕΙΣ; Αυτό το
έκαναν οι 7 υπάλληλοι και ο κυθηραϊκός λαός.
Αυτή η κατάργηση των εφοριών σε απομακρυσμένες
περιοχές και ιδίως σε προβληματικές και παραμεθόριες κοστίζει στο κράτος
περισσότερο απ’ όσο να τις διατηρήσει, διότι η κατάργησή τους δημιουργεί νέα
δυσαναπλήρωτα κενά, κοινωνικό κόστος τεράστιο και μεγάλες τοπικές ανισότητες,
ενώ συνήθως το αποτέλεσμα δεν είναι το σύνολο των εισροών των δύο
συγχωνευομένων ΔΟΥ. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών έχουν το δικαίωμα και την
απαίτηση να τυγχάνουν μιας ανάλογης μεταχείρισης για την κάλυψη των άμεσων
αναγκών τους. το νέο νοσοκομείο για παράδειγμα στα Κύθηρα, με τις συνεχείς
καθυστερήσεις κινδυνεύει να απαξιωθεί
πριν καν λειτουργήσει και ο πολίτης στο νησί θέλει να αισθανθεί αυτή τη κρατική
φροντίδα στον ευαίσθητο τομέα της υγείας και δεν ευθύνεται ούτε για τη μη
λειτουργία του, ούτε για την πιθανή απαξίωσή του. Πολύ περισσότερο για την
απομάκρυνσή του, αν συμβεί, θα είναι εγκληματική.
Αυτά είναι ελάχιστα στοιχεία πολιτισμού που είναι απαραίτητα
να ενυπάρχουν σε μια τοπική κοινωνία. Το κράτος μεταφέρει τις υπηρεσίες του
στον πολίτη, δε του τις αφαιρεί. Αυτή είναι η χειρότερη μορφή της κρατικής
απομόνωσης συνόλου νομοταγών πολιτών σε Δημοκρατία.
Κάνατε κύριοι ένα νόμο «Καλλικράτη» πιστεύοντας
πως θα δώσετε αρμοδιότητες σε τοπικό επίπεδο, χωρίς να λογαριάσετε τις επί
μέρους ιδιάζουσες ιδιαιτερότητες και ουσιαστικά απομονώσατε ζωντανά ανθρώπινα
κύτταρα, να μη μπορούν να δραστηριοποιηθούν στο τόπο τους. Τα Κύθηρα και τα
Αντικύθηρα έχουν μια γαιοστρατηγική θέση, βλέπουν με το ένα μάτι την Ευρώπη και
το άλλο στην Ασία γι’ αυτό δικαίως αναφέρεται τα νησί μας ως η τελευταία νήσος
της Εσπερίας και η πρώτη της Ανατολής. Παρακολουθούν οι κάτοικοί τους, τους
διερχόμενους από τα στενά τους, αλλά δεν παρακολουθούνται από αυτούς. Θεωρούνται…
αμελητέα ποσότητα, κάποια στιγμή θα μας προσέξουν, έρχεται πετρέλαιο, έρχεται
αέριο, έρχεται ΑΟΖ. Δε μπορεί, κάπου θα συναντηθούμε. Έχουμε σύντομα και άλλες
ιδιαιτερότητες που ακολουθούν και ποιος.. ξέρει!!
Τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα λόγω της θέσης τους
είναι τα μοναδικά «ανάδελφα» νησιά της Εσπερίας και της Ανατολής στην Ευρώπη.
Μοναδικό προνόμιο στον παγκόσμιο γεωγραφικό χάρτη.
Κύριο άρθρο εφημερίδας
«ΚΥΘΗΡΑΪΣΜΟΣ», φύλλο Οκτώβριος-Νοέμβριος 2012
