Γραφειοκρατικές παράνοιες και σεβασμός στον πολίτη
Είμαστε σύμφωνοι με την αρχή που
θέλει σε κάθε περίπτωση να τηρούνται οι βασικές προδιαγραφές του νόμου, ακόμα
και όταν αυτές υποβάλλουν τον πολίτη σε κάποιον κόπο. Υπάρχουν όμως και όρια,
πέρα από τα οποία οι όποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες, όταν οι απαιτήσεις
τους ξεπερνάν τα όρια της λογικής, αποτελούν εμπαιγμό του πολίτη. Αυτό στη χώρα
μας συμβαίνει δυστυχώς συχνά, πάντοτε σύμφωνα με την αρχή «ή του ύψους, ή του
βάθους». Και είναι απόρροια της επιθυμίας του νομοθέτη αφενός να θέλει, με κάθε
καινούργιο νόμο ή διάταξη, να υπερκαλύψει ελλείψεις δεκαετιών, και αφετέρου της
πάγιας τακτικής του να μη λαμβάνονται υπόψιν οι πολύ διαφορετικές εφαρμογές της
νομοθεσίας: ότι δηλαδή ισχύει για υπερωκεάνια, θα πρέπει να ισχύσει και για
ψαρόβαρκες!
Είναι αλήθεια ότι η χρήση νερού
είναι θέμα που χρειαζόταν τακτοποίηση εδώ και πολλά χρόνια· όλοι ξέρουμε με
πόση ελαφρότητα άνοιγαν στο παρελθών οι γεωτρήσεις, συνήθως άνευ αδείας και
συχνά εις βάρος του υδροφόρου ορίζοντα. Έτσι λοιπόν δεν ήταν παράλογη η
απαίτηση της περιφέρειας να υποβληθούν αιτήσεις αδείας χρήσης νερού από τους
ιδιοκτήτες ή χρήστες υπαρχόντων γεωτρήσεων. Αυτό όμως που δικαιολογημένα
εξόργισε τους ενδιαφερόμενους ήταν το γεγονός ότι μετά την αποστολή των
σχετικών δικαιολογητικών, δικαιολογητικά που σε κάθε περίπτωση χρειάσθηκαν
χρόνο αλλά και σημαντικά έξοδα, έφθασε στα χέρια τους η επισυναπτόμενη
επιστολή. Η οποία τους ενημέρωνε ανερυθρίαστα ότι «έπειτα από έλεγχο των
δικαιολογητικών που υποβάλατε, σας ενημερώνουμε ότι προκειμένου η Υπηρεσία να
προβεί στην εξέταση του αιτήματός σας.... θα πρέπει να υποβάλετε συμπληρωματικά
τα δικαιολογητικά που σημειώνονται στο παρόν έντυπο».
Τα πρόσθετα αυτά δικαιολογητικά
είναι, στη χειρότερη περίπτωση, δέκα τον αριθμό, και αναφέρονται διεξοδικά στη
δεύτερη σελίδα του επισυναπτόμενου εγγράφου. Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες,
σημειώνουμε απλά το παράλογο της απαίτησης περιβαλλοντικής έκθεσης από αγρότη
που ίσως ποτίζει πενήντα τετραγωνικά μέτρα ντομάτες! Τα περισσότερα από τα
απαιτούμενα πρόσθετα δικαιολογητικά είναι είτε εξόφθαλμα περιττά, είτε θα
μπορούσαν να καλυφθούν από μια απλή υπεύθυνη δήλωση, είτε τελικά είναι δουλειά
του κράτους να τα ελέγχει και όχι του πολίτη να τα προσκομίζει. Και
πρώτα-πρώτα, ας γινόταν η αυτονόητη διαφοροποίηση μεταξύ των υποχρεώσεων μικρού,
μεσαίου και μεγάλου καλλιεργητή. Σε μια ιστορική στιγμή που η εκτίμηση του
πολίτη για το κράτος βρίσκεται στο ναδίρ, τέτοια αλόγιστα φιρμάνια σίγουρα δεν
βοηθάνε την αποκατάσταση αμοιβαίου σεβασμού.
