Ο Δήμος, τα έργα και η γυναίκα
του Καίσαρα
τὸν Καίσαρος ἔδει γάμον οὐ πράξεως αἰσχρᾶς μόνον, ἀλλὰ καὶ φήμης καθαρὸν
εἶναι (Πλουτάρχου, Βίος Κικέρωνος)
Η γυναίκα του
Καίσαρα δεν αρκεί μόνο να είναι τίμια - πρέπει και να φαίνεται τίμια, οφείλει
δηλαδή να είναι υπεράνω κάθε υποψίας. Τη ρήση αυτή θύμισε η πρόσφατη διένεξη
μεταξύ του αντιδημάρχου Μιχάλη Πρωτοψάλτη και του εργολάβου Νίκου Βαρούνη, η
οποία άρχισε με ανταλλαγή επιστολών, επεκτάθηκε στους διαδικτυακούς ιστότοπους,
πέρασε στον τοπικό τύπο και απειλεί τώρα να φθάσει μέχρι τα δικαστήρια και τις
ελεγκτικές επιτροπές. Δυστυχώς, τα πραγματικά θύματα δεν είναι οι πρωταγωνιστές
της υπόθεσης, αλλά οι δημότες Κυθήρων, αφού το άμεσο αποτέλεσμα της διένεξης
υπήρξε το πάγωμα, πιθανώς επ’ άπειρον, δέκα κοινωφελών δημοσίων έργων.
Ακόμα όμως
δυσμενέστερη επίπτωση για το νησί αποτελεί το διαμορφούμενο κλίμα απαξίωσης και
καχυποψίας που καθημερινά τυλίγει όλο και ποιό σφιχτά τη δημοτική αρχή – με
ορατό πλέον αποτέλεσμα ο Δήμος Κυθήρων να παραπαίει, ανίκανος πια μέσα στον
καταιγισμό προβλημάτων που αντιμετωπίζει να πάρει την παραμικρή θετική
πρωτοβουλία. Και είναι βέβαιον ότι για ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων αυτών
ευθύνεται η ίδια η δημοτική αρχή.
Δεν θα αναλύσουμε
λεπτομερώς τις εκατέρωθεν καταγγελίες σχετικά με την ανάθεση, παράταση,
αναθεώρηση τιμών, χρηματοδότηση και πιθανή έλλειψη πιστώσεων των εν λόγω
δημοσίων έργων· το σίγουρο είναι πως η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων τις Περιφέρειας
έχει αποφανθεί πως «... απαιτείται οριστική διακοπή και διάλυση των ως άνω
συμβάσεων...», σαφής επιβεβαίωση πως ει μη τίποτε άλλο, προηγήθηκε σαφέστατα
κακός χειρισμός του θέματος από πλευράς του Δήμου.
Για δύο όμως
σοβαρότατα λάθη αρχής εγκαλούμε την παρούσα δημοτική αρχή. Το πρώτο είναι το
ασυμβίβαστο που προκύπτει από την ανάθεση στον αντιδήμαρχο Μ. Πρωτοψάλτη της
ευθύνης για τα δημόσια έργα, τη στιγμή που αυτά αποτελούν το κύριο αντικείμενο
της οικογενειακής του επιχείρησης. Μπορεί, όπως ο ίδιος επιμένει, η επιλογή
αυτή να μην είναι παράνομη, πρόκειται όμως για αμφιβόλου σοφίας κίνηση της
δημοτικής αρχής. Το αποδεικνύουν ξεκάθαρα τα πρόσφατα γεγονότα. Δεν
ισχυριζόμεθα ότι η οικογενειακή επιχείρηση του κ. αντιδημάρχου δεν δικαιούται,
λόγω της θέσης του, να συμμετέχει σε διαγωνισμούς του Δήμου – κακώς όμως
ανέλαβε θέση από την οποία μπορεί, θεωρητικά έστω, να επηρεάσει καθ’ οιονδήποτε
τρόπο τις αναθέσεις δημοσίών έργων. Οι αδιαμφισβήτητες ικανότητές του θα ήσαν
εξίσου πολύτιμες για τον δήμο και από λιγότερο ευαίσθητη θέση.
Το δεύτερο είναι η
συνεχιζόμενη εμμονή της δημοτικής αρχής στις απευθείας αναθέσεις: όπως
κατήγγειλε ο κ. Βαρούνης, «ο Δήμος Κυθήρων έχει περίπου τρία χρόνια να
δημοπρατήσει με τη διαδικασία της ανοιχτής δημοπρασίας κάποιο έργο». Νόμιμο;
ίσως. Φρόνιμο; μάλλον όχι.
Και τις δύο αυτές
ενστάσεις, για το ασυμβίβαστο των καθηκόντων του κ. αντιδημάρχου και για την
αδιαφάνεια των απευθείας αναθέσεων, εξέφρασε η Κυθηραϊκή Πρωτοβουλία πριν από
τις τελευταίες εκλογές, και συνέχισε να τις επαναλαμβάνει τακτικά έκτοτε - αλλά
φευ! εις μάτην. Ιδού τα αποτελέσματα. Γιατί όταν η γυναίκα του Καίσαρα δικαίως
ή αδίκως δώσει λαβή σε υποψίες, θα τρίξει ολόκληρο το ικρίωμα της αυτοκρατορίας
– η έστω, της μικρής μας κοινωνίας.
