Των Κυθηρίων
δωρητών
η μεγάλη
προσφορά,
μα και των
ενοριτών
η αγάπη η πλατιά
και της φτωχιάς
το δίλεπτο
και του πλουσίου
η προσφορά,
δώρα ήταν ισότιμα
στη Μάνα Παναγιά.
Και κείνων που δουλέψανε
ανιδιοτελώς
και μόχθησαν και
κόπιασαν να γίνει ο Ναός,
μέγας θα είναι
και γι’ αυτούς ο ουράνιος μισθός.
Δώρα ψυχής
ουράνια
και δάφνη και
μυρτιά,
μ’ αυτά τους
εστεφάνωσε
η Μάνα η Παναγιά.
Οι γενιές που θα
‘ρθουνε
θα τους
ευγνωμονούνε.
Βαφτίσια, γάμους
και χαρές
μες το Ναό θα
δούνε.
Μα και στις
θλιβερές στιγμές
τ’ αγαπημένα
πρόσωπα,
σαν θ’
αποχωριστούνε,
μέσα στη
Μυρτιδιώτισσα
παρηγοριά θα
βρούνε.
Καλότυχοι που
πέθαναν
με προσφορά στην
εκκλησιά
και τώρα
μνημονεύονται
μες τη δική της
αγκαλιά.
Αν μπορούσαν να
κοιτάξουν
την πανέμορφη
εκκλησιά,
αν μπορούσανε να
νοιώσουν
τόσου κόσμου τη
χαρά,
θα ακούγαν απ’ τα
πλήθη
ένα άλλο
«Ωσσανά».
Κι όσο διαβαίνει
ο καιρός και ομορφαίνει ο Ναός
Αιωνία τους η
μνήμη, θε να ψέλνει ο λαός.
Αλεξάνδρα Μερσινιά
20/10/2012
