-
Θέ μου και να πατήσω πια βουνό, να πάρει ο νους αγέρα! Ν' αρχίσει ο γάβρος σφέρδουκλας ν' ανθεί
κι ο λάδανος να ιδρώνει κι η πετροπέρδικα να φτερουγάει, να κακαρίζει ο λόγγος!
Ν. Καζαντζάκης , Οδύσσεια ΡΑΨΩΔΙΑ Ε'
Ν. Καζαντζάκης , Οδύσσεια ΡΑΨΩΔΙΑ Ε'
Κίστος ο κρητικός. Cistus incanus ssp
creticus L.
|
Τέσσερα κυρίως είδη ενδημούν στην Ελλάδα μεταξύ αυτών και
το περίφημο cistus incanus ή cistus creticus, κίστος ο
κρητικός, με μεγαλύτερα άνθη και πέταλα σε σκούρο ροζ χρώμα που μοιάζουν σαν
τσαλακωμένα. Το είδος υπάρχει σε μεγάλη αφθονία στην Κρήτη και την Κύπρο, και
είναι πολύ γνωστό ήδη από την αρχαιότητα χάρη στο λάδανο, (αρχαία ελληνικά,
λήδανο) μια αρωματική ρητίνη που εκκρίνεται από τα φύλλα του και που έχει
εξαιρετικές φαρμακευτικές ιδιότητες. Πρόκειται για ένα σκληρό μαύρο ρετσίνι με
έντονη μυρωδιά που χρησιμοποιείται διαχρονικά για παραγωγή αιθέριου ελαίου,σαν
σταθεροποιητής σε αρώματα ή σαν θυμίαμα, σε αλοιφές κατά δερματικών παθήσεων (
καλόγηροι, αποστήματα κ.α.) Σύγχρονη έρευνα επιβεβαιώνει ότι το λάδανο περιέχει
ουσίες που έχουν βακτηριογόνο και μικροβιοκτόνο δράση*.
Στα αρχαία χρόνια το λάδανο συλλεγόταν από τα γένια των
τράγων πάνω στα οποία κολλούσε καθώς βοσκούσαν.
Στον Ηρόδοτο διαβάζουμε: Το δε λήδανον το
Αράβιοι καλέουσι λάδανον... Εν γαρ δυσοσμοτάτω γινόμενον ευωδέστατον εστί, των
γαρ αιγών των τράγων εν πώγωσι ευρίσκεται εγγινόμενον οίον γλοιός από της ύλης.
Χρήσιμον δ’ ες πολλά των μύρων εστί, θυμιώσι τε μάλιστα τούτο Αράβιοι” (Θάλεια)..
Ο Διοσκουρίδης περιγράφει άλλον τρόπο συλλογής του λάδανου
ή λήδου όπως το αποκαλεί, "Ένιοι δε και σχοινία επισύρουσι τοις
θάμνοις και το προπλασθέν αυτοίς λίπος αποξύσαντες αναπλάσσουσιν".
Στην Κρήτη ακόμα και σήμερα ακολουθούν αυτόν τον τρόπο
συλλογής: “οι αλαδανάρηδες” όπως ονομάζονται οι συλλέκτες του λάδανου ή
αλάδανου, χρησιμοποιούν ένα ειδικό εργαλείο το λαδανιστήρι ή αργαστήρι. Πρόκειται
για ένα κοντάρι μήκους περίπου 1 μέτρου με κάθετο τόξο στην άκρη του πάνω στο
οποίο ήταν δεμένες λεπτές μακριές λωρίδες από δέρμα παλαιότερα, ενώ σήμερα
έχουν αντικατασταθεί από πλαστικές κυλινδρικές λωρίδες μήκους 60-70 εκ.
Διαλέγουν τις ζεστές μεσημεριάτικες ώρες όταν η έκκριση
της ρητίνης είναι υψηλότερη και τρίβουν τους θάμνους με το λαδανιστήρι. Το
λάδανο προσκολλάται στις λωρίδες, που στη συνέχεια απλώνονται στον ήλιο, το
λάδανο μαλακώνει αρκετά και αφαιρείται με ειδικές ξύστρες. Θεωρείται ότι αυτός
ο τρόπος δίνει υψηλής ποιότητας προϊόν. Η εμπορική εκμετάλλευση του αποτελεί
σημαντική και τα παλιά χρόνια, πρωταρχική πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους
της κοινότητας Σισσών Μυλοποτάμου στο Ρέθυμνο.