Είμαι άνθρωπος απλός. Χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές ή
οικονομικές γνώσεις. Αγαπώ, όμως, να σκέπτομαι ο ίδιος τον εαυτό μου κι όχι
κάποιοι άλλοι. Αγαπώ να βλέπω τον πλανήτη που μας φιλοξενεί να συνεχίσει την
πορεία του μέσα στο χώρο και στην ιστορία για χιλιάδες και εκατομμύρια
ενιαυτούς.
Μια απορία μόνο με προβληματίζει: Ποιος καθορίζει
τη μοίρα του; Ένας φιλεύσπλαχνος Θεός ή εκείνοι που Εκείνος επέτρεψε να
εκτελούν αυτή την υπηρεσία;
Το πρόβλημα πιεστικό, επιτακτικό, μα και λογικό.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ παραμένει γεγονός. Κάποιοι την
θεωρούνε ως έναν παγκόσμιο πόλεμο μασκαρεμένο. Έστω κι αν οι Ηγέτες κάπου
"κρύβονται" για να δείξουνε ότι τάχα δεν είναι αυτοί οι υπαίτιοι. Ότι
πίσω τους και πάνω τους υψηλότερα, βρίσκονται κάποιοι "άλλοι" που
καθορίζουν τα βήματά τους κατά το δοκούν.
Οι Πρόεδροι των Ευρωπαϊκών και όχι μόνο κρατών ας
αναφέρουν καθημερινά τα ονόματα "Οίκων αξιολόγησης", οι οποίοι
εκτιμούν τις οικονομίες των λαών, επιβάλλοντας κυρώσεις έμμεσα σ’ εκείνους που
δεν τους υπακούουν. Και σκύβουμε όλοι το κεφάλι μπροστά σ’ αυτά τα
"Περίεργα Γραφεία" για να κερδίσουμε τη συμπάθεια ή την ανοχή τους…
Ποιος κυβερνά αυτό τον πλανήτη; Ποιος κουμαντάρει
την Ευρώπη; Ποιος διοικεί τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την…
Ελλάδα; Οι εκλεγμένοι Ηγήτορες ή οι περίεργες αυτές ομάδες των γραβατακήδων που
περιφέρονται με τις τσάντες στο χέρι μέσα στα κυβερνητικά γραφεία ερευνώντας,
αλήθεια τί; Εκπροσωπώντας, αλήθεια, ποιούς;
Δεν μπορούν οι Πρόεδροι και οι Πρωθυπουργοί να
τους κάνουν όλους στην άκρη για να νιώσουν, επί τέλους, ελεύθεροι, καθώς και οι
λαοί τους, από αυτό το καταπιεστικό σφιχταγκάλιασμα;
Πριν από μερικά χρόνια δεν γνωρίζαμε μήτε τ’ όνομα
των καταπιεστών μας. Είχαμε τον Πρωθυπουργό ή το Βασιλιά ή τον Κυβερνήτη μας, ο
οποίος οριοθετούσε τη ζωή μας έτσι ή διαφορετικά. Γνωρίζαμε τ’ όνομα, την
καταγωγή του, τα δικαιώματά του. Έστω κι αν συχνά διαφωνούσαμε. Έστω κι αν
συνεχώς ζητούσαμε περισσότερο ψωμί, παιδεία και ελευθερία…
Σήμερα οι Ηγέτες της Ευρώπης
"γονατίζουν" μπροστά σε απειλητικές σκιές, επειδή λέει μας δανείζουν.
Με τα χρήματα πάλι του λαού. Έστω κι αν έντεχνα το κρύβουνε.
Επί τέλους, ποιος κυβερνά αυτό τον πλανήτη;
Δυστυχώς, το ερώτημα θα μας καταπιέζει επί χρόνια. Μέχρι που κάποιος θα
τολμήσει να υψώσει το ανάστημά του. Αλλά πότε; Και ποιός;
Διονύσης Κουλεντιανός
