Ο βουλευτής της ΝΔ Βύρων Πολύδωρας διετέλεσε
πρόεδρος της Βουλής για ένα εικοσιτετράωρο, μεταξύ των εκλογικών αναμετρήσεων
της 6ης Μαΐου και 17ης Ιουνίου. Δεν έχασε όμως τον χρόνο του, αφού στο διάστημα
αυτό φρόντισε, σαν γνήσιος Έλληνας πολιτικός παλαιάς κοπής, να διορίσει την
κόρη του σε οργανική θέση μετακλητού υπαλλήλου στο γραφείο τέως προέδρου της
Βουλής – δηλαδή στο δικό του. Αν και διακήρυξε ανερυθρίαστα πως «Είχα δικαίωμα
να το κάνω!», η συμπεριφορά του δικαίως ξεσήκωσε γενική κατακραυγή.
Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχουν οι αθλιότητες των
πολιτευτών της μακρινής πρωτεύουσας με τα χρηστά ήθη της δικής μας μικρής
κοινωνίας; Δυστυχώς, έχουν. Διότι η ανήθικη πλην νόμιμη συμπεριφορά ορισμένων
πατέρων του έθνους δεν εξελίχθηκε ούτε θέριεψε στο κενό, παρά έχει τις ρίζες
της βαθιά στα πολιτικά ήθη ολόκληρης της κοινωνίας. Και όπως ο κ. Πολύδωρας
είναι, πιστεύω, απολύτως ήσυχος με τη συνείδησή του και πραγματικά δεν βλέπει
τίποτα το μεμπτόν στη συμπεριφορά του, έτσι και πολλοί δικοί μας, παλαιάς κοπής
πολιτικοί, αλήθεια δεν καταλαβαίνουν γιατί η διακριτική προώθηση προσωπικών και
οικογενειακών συμφερόντων είναι ηθικά προβληματική. Και δεν είναι λίγες οι
περιπτώσεις.
Στις 27 Ιουλίου, για να πάρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα,
ο δήμαρχος Κυθήρων διόρισε, με απευθείας ανάθεση, τον γιο δημοτικού συμβούλου
της πλειοψηφίας στη θέση υπεύθυνου συντήρησης του βιολογικού καθαρισμού
Καψαλιού. Η δαπάνη, δηλαδή ο μισθός του επιτυχόντος, ανέρχεται στο διόλου
ευκαταφρόνητο ποσό των 23.500 € - ήτοι, παρά λίγα ψηλά, 2.000 € κάθε μήνα. Ωραίο
χαρτζιλίκι για τις μέρες που έρχονται. Σε μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι
εντυπώσεις, ζητήθηκαν όχι μία αλλά δύο προσφορές, με την επιλαχούσα να είναι,
κατά τα ειωθότα, ελάχιστα ακριβότερη. Φυσικά, από τη στιγμή που επρόκειτο για
απευθείας ανάθεση κι όχι για ανοιχτό διαγωνισμό, ήταν απολύτως στην κρίση του
κ. δημάρχου από ποιους θα ζητούσε δεύτερη προσφορά.
Τονίζω πως η απόφαση αυτή του κ. δημάρχου υπήρξε
καθ’ όλα νομότυπη, και δημοσιεύθηκε ως έδει στη Διαύγεια (φυσικά, σαν
τετελεσμένο γεγονός). Μήπως όμως είναι ηθικά προβληματική; Εντελώς άσχετα με
τις ικανότητες του επιτυχόντος, οι οποίες ουδόλως αμφισβητούνται, μήπως το
συμφέρον του Δήμου απαιτούσε να διερευνηθούν και άλλες πιθανότητες, μέσω
ανοιχτού διαγωνισμού; Μήπως, τέλος, θα έπρεπε οι εκλεγμένοι μας αντιπρόσωποι να
το πάρουν απόφαση ότι εξελέγησαν για να φροντίζουν τα κοινά και όχι και τα
προσωπικά συμφέροντα; Διότι με τέτοια
και με τέτοια, φθάσαμε την πατρίδα στη σημερινή της κατάντια.
Το είπε ξεκάθαρα ο Περικλής στον Επιτάφιο: «διά
δέος μάλιστα ου παρανομούμεν τῶν νόμων, και μάλιστα αυτών όσοι τε επ' ωφελία
των δικουμένων κείνται και όσοι άγραφοι άντες αισχύνην ομολογουμένην φέρουσιν».
Δηλαδή, από φόβο των νόμων δεν παρανομούμε, ιδιαιτέρως όσων προστατεύουν τους
αδικημένους, αλλά και εκείνων που, αν και άγραφοι, ντροπιάζουνε τους παραβάτες
στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας...
Γιάννης Σταθάτος
(Πρώτη
δημοσίευση στην εφημερίδα Κυθηραϊκά,
Σεπτέμβριος 2012)
Κυθηραϊκή Πρωτοβουλία
23/9/2012
23/9/2012
