Τα
παιδιά του Δημοτικού Σχολείου βγήκαν συνοδευόμενα από τους δασκάλους τους, να πουν
τα κάλαντα του Λαζάρου.
Ο κεντρικός δρόμος και τα σοκάκια της Χώρας αντιλάλησαν
από παιδικές χαρούμενες φωνές που έψαλλαν τόσο ωραία, τα κάλαντα του Λαζάρου,
που δυστυχώς πια τα έχουμε ξεχάσει.
«Καλή μέρα σας, καλή χαρά σας
καλώς ηύραμε την αφεντιά σας.
Αφουγκράζεστε περικαλούμε
για το Λάζαρο να σας επούμε»
καλώς ηύραμε την αφεντιά σας.
Αφουγκράζεστε περικαλούμε
για το Λάζαρο να σας επούμε»
Όλοι δέχτηκαν με χαρά τα παιδιά και με προθυμία τους
έδιναν το μποναμά τους. Βέβαια τα παλιά χρόνια τα παιδιά κρατούσαν καλάθια
στολισμένα με κίτρινες μαργαρίτες (μαντελίδες) και μέσα σ' αυτά έριχνε ο κόσμος
την αμοιβή, που ήταν σε είδος και όχι σε χρήμα.
«Δώστε μας αυγά, χλωρή μυζήθρα
να σας είπομε έτι περίσσια,
τ’ αρχοντόσπιτα τα τιμημένα
που μυρίζουνε νύχτα και μέρα.
Να μυρίζουνε και τα δικά σας
και καλές Λαμπρές στην αφεντιά σας. "
να σας είπομε έτι περίσσια,
τ’ αρχοντόσπιτα τα τιμημένα
που μυρίζουνε νύχτα και μέρα.
Να μυρίζουνε και τα δικά σας
και καλές Λαμπρές στην αφεντιά σας. "
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά και στο Διευθυντή
του σχολείου κ. Λεοντσίνη, που είχε την πρωτοβουλία και έκανε εμάς τους
μεγάλους να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω.
Βασίλης
Σταύρου ιερέως Χάρος